Międzynarodowy konkurs filmów dokumentalnych na jubileuszowym 60. Krakowskim Festiwalu Filmowym
W trudnym czasie kwarantanny konkurs dokumentalny otworzy okno na świat. Zabierze widzów w odległe zakątki globu i pozwoli przyjrzeć się z bliska bohaterom różnych kultur, ich emocjom i problemom. Filmy z prestiżowych festiwali, a także długo oczekiwane premiery światowe będą rywalizować o Złoty i Srebrne Rogi przed międzynarodowym jury. Wśród nich 3 produkcje polskie.
Na wschodzie bez zmian
Wyjątkowo silna jest w tym roku reprezentacja filmów z Rosji i o Rosji. Wyłania się z niej przede wszystkim obraz pogrążonego w bezwładzie Lewiatana, ale dokumentaliści proponują też zupełnie inne spojrzenia na ten kraj. I robią to bardzo różnymi środkami – zauważa Anita Piotrowska, krytyczka filmowa, kuratorka konkursu dokumentalnego.
Film „Wieloryb z Lorino” Macieja Cuske to niezwykła podróż niemal na kraj świata, do Czukocji. Żyje tam lud, który żeby przeżyć, musi polować na wieloryby. Nieco dalej na południe leży Kunaszyr, niewielka wyspa zaanektowana przez ZSRR po II Wojnie Światowej, z której wypędzono mieszkających tam od pokoleń Japończyków. Bohaterowie dokumentu “Czarna wyspa” ciągle odnajdują ślady japońskiej przeszłości i tęsknie wypatrują lepszego jutra. “Wykop” ukazuje współczesną Rosję bez cenzury, uchwyconą w kalejdoskopie YouTube`a. Z ekranów wylewają się skargi i bluzgi, nagrywane przez desperatów i frustratów. Ich adresatem jest prezydent Putin. Z kolei bohaterowie szwedzkiego dokumentu “Gorzka miłość (Bitter Love)” Jerzego Śladkowskiego wyruszają w rejs statkiem po Wołdze, by leczyć złamane serca, przeżyć niezapomniane romanse czy naprawić szwankujące związki.
“Zwyczajny kraj”, reż. Tomasz Wolski 
“Wykop”, reż. Andrey Gryazev 
“Większa miłość”, reż. Hasan Oswald 
“Kocham cię, tęsknię, mam nadzieję zobaczyć cię zanim umrę”, reż. Eva Marie Rødbro 
Gorzka miłość, reż. Jerzy Śladkowski 
“Cienie bez słońca”, reż. Mehrdad Oskouei 
“Autoportret”, reż. Margreth Olin, Katja Hogset, Espen Wallin
Na własnym podwórku
Równie mocno zaznaczy swą obecność dokument polski – będzie miejsce i na wstrząsający film z gatunku found footage i na kontemplacyjny esej. – zwraca uwagę Anita Piotrowska. Poza filmami Macieja Cuske i Jerzego Śladkowskiego, w konkursie dokumentalnym zobaczymy najnowsze filmy innych wybitnych polskich dokumentalistów – Piotra Stasika i Tomasza Wolskiego.
Pierwszy z nich zabierze widzów w poetycką podróż w głąb możliwości ludzkiego mózgu. “Odmienne stany świadomości” Piotra Stasika to intymny portret autystyków i osób z zespołem Aspergera. Reżyser nawiązuje bardzo bliski kontakt ze swoimi bohaterami, dzięki czemu odkrywa fascynujące zakamarki nieszablonowej wyobraźni. “Zwyczajny kraj” Tomasza Wolskiego to brutalny obraz peerelowskiego życia na podsłuchu. Rozmowy kontrolowane i rejestracje za pomocą ukrytych kamer, brudne zapisy przesłuchań i akcji werbunkowych oraz filmy instruktażowe dla funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa rysują wstrząsającą perspektywę zniewolonych umysłów.
Między sztuką a życiem
Lene Marie Fossen, bohaterka “Autoportretu” nie chce być „ikoną anoreksji”, choć fotografia jest dla niej formą autoterapii. Jej zdjęcia, szokujące i piękne zarazem, stają się zapisem desperackiej walki przeciw chorobie i śmierci.
Miłość i inne uzależnienia
Mieszkańców nowojorskiego Camden i przedmieść Colorado Springs sportretowanych w dwóch filmach dokumentalnych (“Kocham cię, tęsknię, mam nadzieję zobaczyć cię zanim umrę” oraz “Większa miłość”) łączy chęć wyrwania się z zaklętego kręgu pozbawionej perspektyw egzystencji w biedzie i skłonnościach do uzależnień dotykających kolejne pokolenia.
Hermetyczny świat
Film otwarcia festiwalu IDFA w Amsterdamie, “Cienie bez słońca” ukazuje niedostępny świat za murami irańskiego więzienia dla kobiet, które odsiadują wyroki za zabójstwa ojców, braci, kuzynów, mężów. Ich życie za kratami, w zamkniętej, pełnej wzajemnego wsparcia społeczności bywa bezpieczniejsze i swobodniejsze od tego na wolności.
Życie w izolacji wiedzie też wielodzietna romska rodzina, która od lat mieszka na mokradłach bukaresztańskiego rezerwatu przyrody. Dokument “Acasa, mój dom” ukazuje dramatyczny moment wtargnięcia cywilizacji w niezmąconą problemami współczesnego świata egzystencję rodziny.
Filmy międzynarodowego konkursu dokumentalnego 60. Krakowskiego Festiwalu Filmowego.
- “Acasa, mój dom”, reż. Radu Ciorniciuc, 85’, Rumunia, Finlandia, Niemcy
- “Autoportret”, reż. Margreth Olin, Katja Hogset, Espen Wallin, 70’, Norwegia
- “Cienie bez słońca”, reż. Mehrdad Oskouei, 74’, Iran, Norwegia
- “Czarna wyspa”, reż. Vladimir Kozlov, 71’, Francja
- “Gorzka miłość (Bitter Love)”, reż. Jerzy Śladkowski, 86’, Szwecja, Finlandia, Polska
- hey! Teachers!, reż. Yulia Vishnevets, 90′, Rosja
- “Kocham cię, tęsknię, mam nadzieję zobaczyć cię zanim umrę”, reź. Eva Marie Rødbro, 76’, Dania
- “Miłość bez granic”, reż. Hasan Oswald, 78’, USA
- “Mistrz świata”, reż. Federico Borgia, Guillermo Madeiro 78′, Urugwaj
- „Mój ojciec w roli ojca”, reż. Mo Scarpelli, 108′, Wenezuela, Wielka Brytania, Włochy, USA
- “Odmienne stany świadomości”, reż. Piotr Stasik, Polska
- „Punta Sacra”, reż. Francesca Mazzoleni, 98′, Włochy
- “Wieloryb z Lorino”, reż. Maciej Cuske, Polska
- “Wykop”, reż. Andrey Gryazev, 70’, Rosja
- “Zwyczajny kraj”, reż. Tomasz Wolski, 53’
Krakowski Festiwal Filmowy jest na ekskluzywnej liście wydarzeń kwalifikujących do nagrody Amerykańskiej Akademii Filmowej w kategorii pełnometrażowego filmu dokumentalnego, a laureat Złotego Rogu ma skróconą ścieżkę oscarowej selekcji. KFF kwalifikuje filmy do Oscara także w kategoriach krótkometrażowych (fabuła, animacja, dokument), a także rekomenduje do Europejskiej Nagrody Filmowej w tych samych kategoriach.
Program jubileuszowego 60. Krakowskiego Festiwalu Filmowego zostanie w całości przeniesiony do sieci! Najnowsze filmy dokumentalne, animowane i krótkie fabuły ze świata, oczekiwane polskie premiery, a także spotkania z twórcami będą dostępne online, bez wychodzenia z domu. Szczegółowy program będzie opublikowany w połowie maja.