19 kwietnia w Niepołomicach pokaz filmów animowanych prezentowanych na KFF.
19 kwietnia w Małopolskim Centrum Dźwięku i Słowa w Niepołomicach odbędzie się pokaz filmów animowanych prezentowanych na Krakowskim Festiwalu Filmowym. Pokaz zapowiada zbliżającą się edycję Krakowskiego Festiwalu Filmowego i podczas imprezy będzie można wygrać karnety na 53.KFF.
Błyskotliwe, inteligentne, estetycznie wyrafinowane, a przede wszystkim emocjonalnie poruszające – polskie filmy animowane znajdujące się w zestawie znalazły uznanie nie tylko w Krakowie, ale też na festiwalach w Sankt Petersburgu, Lipsku, Hiroszimie czy słoweńskiej stolicy Lublanie.
Na pokaz złożą się:
Galeria (2010), reż. Robert Proch, 5’
Czarno-białą kreską, z nielicznymi akcentami w postaci jaskrawoczerwonej plamy, narysowana została satyryczna przypowieść traktująca o obyczajach konsumenckich współczesnego społeczeństwa. Prawdziwy mężczyzna i prawdziwa kobieta prawdziwy sens życia odnajdują dziś w galerii handlowej. Tu w natłoku seryjnie produkowanych dóbr wszelakich wpadają razem w zakupoholiczną gorączkę. Potem, objuczeni niczym mrówki, wrócą swoim super-autem do swojego super-mrowiska. Czy jednak w tym amoku nie zgubili czegoś po drodze…?
Na świętego Wincentego (2011), reż. Stanisław Furman, 5’
Makabryczna, ale pełna humoru – wydrapana szpilka na czarnym gipsie – wideokaseta z imprezy na cmentarzu. W rolach głównych: diabły, demony, umarlaki. Gościnnie przygrywa podchmielona – "Orkiestra z Chmielnej". Tańczy cudna miss brudna.
… ergo sum (2005), reż. Zdzisław Kudła, 8′
Animowana opowiastka o wolności i jej zagrożeniach. Małpa w klatce. Póby wydostania się na wolność zawsze kończy brutalna interwencja małpy-strażnika. Aż w końcu się udaje. Uwolniona z niewoli małpa zażywa prawdziwego życia, ale przerażona niebezpieczeństwami czyhającymi na wolności, szybko powraca do klatki.
Co się dzieje, gdy dzieci nie chcą jeść zupy (2011) reż. Paweł Prewencki, 9’
Rodzeństwo siedzi przy obiedzie i pod czujnym okiem dziadka je zupę. Gdy otwierają się drzwi, a pokój wypełnia jasne światło, dzieci wybiegają by już za chwilę znaleźć się w zupełnie innym świecie. Bezludne ulice bezimiennego miasta kryją mroczną tajemnicę a rzeczywistość jawi się jako wrogi koszmar. Paweł Prewencki przywołuje bogatą ikonografię filmu grozy tworząc świat, w którym dwójka nieposłusznych dzieci stara się oszukać przeznaczenie i uciec przed karą. Czy przemierzając labirynt pułapek uda im się uniknąć gniewu dziadka?
Porozmawiaj z nim (2010), reż. Agata Prętka, 7’30’’
Od momentu, kiedy wstajemy rano z łóżka, nasze życie staje się kombinacją liter i cyfr. Otaczają nas zewsząd: w domu, na ulicy i w pracy, w gazetach, w komputerach, na bilbordach. To właśnie niegroźne z pozoru znaczki organizują, ale i kontrolują naszą codzienność. Podporządkowani dyktaturze informacji, w niezauważalny sposób zaczynamy tracić swoje ja. Dopiero w bliskim kontakcie z drugim człowiekiem mamy szansę uwolnić się od tej natrętnej obecności. Film zrealizowany na Akademii Sztuk Pięknych w Poznaniu łączy animację rysunkową ze zdjęciami dokumentalnymi.
Loading (2011), reż. Zofia Mikołajczak, 6′
"Loading" przedstawia problem, który jest wspólny dla większości z nas, a który najbardziej daje o sobie znać w momencie poprzedzajcym wykonanie każdego z narzuconych nam zadań. Mimo że każdy z nas stara się mierzyć z nim w inny sposób, wszyscy koniec końców zwylekamy. Często ucieczkę znajdujemy w prozaicznych czynnościach, które w najmniejszym stopniu angażują naszą uwagę. Krótka animacja "Loading" w ciekawy sposób odnosi ten problem do roli, którą w naszym życiu odgrywają komputery.
Rytuał (2010), reż. Zbigniew Czapla, 5’30’’
,,Rytuał" to sugestywny plastycznie zapis zmagań bohatera z codziennymi czynnościami. Cykl nakładających się na siebie ludzkich działań przybiera często groteskowe, komiczne formy nieznośnych natręctw. Ten krótki film stawia nieśmiałe pytanie o złożoność, a właściwie mankamenty ludzkiej natury. Zachowania, gesty i przyzwyczajenia zarówno pana, jak i jego psa ukazują daleko idące podobieństwo, a wzajemna relacja to niekończący się cykl codziennych rytuałów. Bohater filmu żyjący na co dzień z psem (jego alter-ego) uwikłany w zestaw powtarzających się działań, nieoczekiwanie odkrywa przerażającą zwierzęcość swojej natury. Gwałtowne wyrwanie ze snu przerywa tę niepokojącą metamorfozę. Ale czy to był tylko sen?
Millhaven (2010), reż. Bartek Kulas, 7’
Film przedstawia makabryczną, momentami nieco surrealistyczną historię nastoletniej Loretty, którą szarość życia w prowincjonalnym i bezbarwnym miasteczku Millhaven zainspirowała do morderczego tańca. Inspiracją i osią narracyjną animacji Bartka Kulasa jest psychodeliczna ballada "The Curse of Millhaven" Nicka Cave’a, tutaj w hipnotyzującym wykonaniu Katarzyny Groniec.
Papierowe pudełko (2012), reż. Zbigniew Czapla, 9’
W maju 2010 roku po rekordowych opadach deszczu, wezbrane wody Wisły przerwały wał w rejonie Wilkowa. Katastrofalna powódź pozbawiła tysiące ludzi dorobku życia oraz dachu nad głową. Kilka tygodni później w zniszczonym przez żywioł rodzinnym domu, znalazłem pudełko ze starymi fotografiami. Jedyne rodzine pamiątki uległy zniszczeniu przez wodę, błoto i pleśń. Pospieszna dokumentacja pozwoliła tylko na chwilę zatrzymać postępujący proces rozkładu, pozostawiając w pamięci obraz przejmującej pustki. Pozostały tylko trudne do identyfikacji fragmenty kompozycji, strzępy portretów i sylwetek. Fotografie pod wpływem wilgoci rozmyły się i rozpadły, pozostawiając bogatą strukturę śladów, plam i odprysków. Film jest rozpaczliwą próbą zachowania wspomnień, odtworzenia postaci i zdarzeń z przeszłości. Impresją na temat nietrwałości pamięci, nieuchronności przemijania i niszczycielskiej siły żywiołu.
Drwal (2012), reż. Paweł Dębski, 15′
W samotnym, małym domku, schowanym między bezkresnym borem a potężnym oceanicznym klifem, żyje drwal z małym synkiem. Ich życie toczy się jak w bajce – po pracy ojciec przygotowuje drewniane zabawki, razem spacerują i bawią się. Synek bezgranicznie kocha swojego ojca, jest zafascynowany jego siłą i opieką. Pewnego dnia, w czasie wspólnej wyprawy do lasu, drwal ścina nietypowe drzewo. To wydarzenie całkowicie odmienia ojca – i wywraca ich świat do góry nogami.
Laska (2005), reż. Marcin Socha, 5′
Purnonsensowa, pełna surrealistycznego humoru damsko-męska historia – jak zapewnia twórca – „z życia wzięta”. Najpierw drobiazgowe przygotowania: kąpiel, garderoba, makijaż… Wreszcie spotykają się. Kobieta i mężczyzna. Rozmawiają, sączą drinki, tańczą w rytm ognistej muzyki, kochają się. Gdy oszołomiony mężczyzna wychodzi z pokoju, czeka go niespodzianka. Zgubny jest jednak urok femme fatale… Efektowna plastyka oraz niezwykle ekspresyjna, znakomicie z nią powiązana, momentami prowadząca narrację opowieści muzyka. Film Michała Sochy został nagrodzony Brązowym Pegazem na I MFF "Animator" w Poznaniu (2008) oraz Złotymi Koziołkami – w kategorii filmów animowanych dla młodzieży – na 26. MFF Młodego Widza "Ale Kino", także w Poznaniu (2008).
Wujek (2008), reż. Marcin Sznabel, 8′
Do wiejskiego domu, gdzie mieszka rodzina z psem Azorkiem, przyjeżdża z miasta wujek Adam. Sielska sceneria nieoczekiwanie przeradza się w mrożący krew w żyłach horror. Animowany debiut zrealizowany pod opieką artystyczną Piotra Dumały nawiązuje do najlepszych tradycji krakowskiej szkoły animacji, reprezentowanej przez Aleksandra Sroczyńskiego i Juliana Józefa Antonisza.