Jacek Petrycki i Godfrey Reggio laureatami nagrody Smok Smoków 2024

Jacek Petrycki

Jacek Petrycki urodzony w 1948 w Poznaniu. Absolwent Szkoły Filmowej w Łodzi. Ceniony polski operator i reżyser filmów  dokumentalnych. Autor zdjęć do wielu głośnych filmów fabularnych i dokumentalnych, m.in. “89 mm od Europy”, “Wizyta”, “Ćwiczenia warsztatowe” Marcela Łozińskiego, “Pierwszej miłości”, “Gadających głów” czy “Amatora” Krzysztofa Kieślowskiego oraz “Gorączki” i “Kobiety samotnej” Agnieszki Holland. Od 1987 roku współpracownik brytyjskiej telewizji Channel 4 oraz BBC.

Laureat m.in. nagrody BAFTA za “Zdradzonych” Clive’a Gordona, Złotej Żaby za “Boisko bezdomnych” Kasi Adamik, czy kilku wyróżnień na Krakowskim Festiwalu Filmowym. Nominowany do Europejskiej Nagrody Filmowej za “Podróż ku słońcu” Yeşima Ustaoğlu.

Petrycki jest realistą, który ma niezwykły talent do wydobywania poezji z codzienności. Zarówno w filmach dokumentalnych, jak i fabularnych fotografuje dokumentalnie. Nie boi się trudnych tematów, w jednym z wywiadów przyznał, że w dokumencie czasem trzeba powiedzieć rzeczy straszne i jeśli to czemuś służy, nie można tego unikać. To twórca, który w ciągu swojej kariery nie tylko doskonalił swoje umiejętności w dziedzinie operatorskiej, ale także przyczynił się do promocji polskiego kina dokumentalnego na arenie międzynarodowej. Jego pasja do kina i wyjątkowe spojrzenie na świat sprawiają, że jest cenionym operatorem oraz wybitnym pedagogiem. 

Przeczytaj tekst Tadeusza Lubelskiego “Jacek Petrycki Touch”

Godfrey Reggio

Godfrey Reggio urodzony 1940 w Nowym Orleanie. Pionier formy filmowej, tworzący poetyckie obrazy o nadzwyczajnym emocjonalnym oddziaływaniu.Jako czternastolatek z własnej woli wstąpił do zakonu klauzurowego Braci Chrześcijan. Modlił się, milczał, pościł, przez kilkanaście lat żył w ascezie. W latach 60. był współtwórcą La Clinica de la Gente, ośrodka zapewniającego najuboższym pomoc medyczną i stomatologiczną, oraz organizacji Young Citizens for Action, w której jako wolontariusz pracował na ulicach Santa Fe. Przed trzydziestką zrzucił habit. Zainteresował się naturą obrazu i filmem. 

W 1972 roku założył fundację non-profit Institute for Regional Education, dwa lata później, dzięki wsparciu American Civil Liberties Union, protestował przeciwko medialnym manipulacjom, socjotechnice, reklamie podprogowej, ingerencji w prywatność. Promował świadomość ekologiczną i powrót do utraconej duchowości. Twierdził, że: najbardziej praktyczną rzeczą w życiu jest idealizm. 

W trakcie realizacji edukacyjnych krótkometrażówek poznał operatora Rona Fricke, wkrótce do duetu dołączył kompozytor Philip Glass. Panowie stworzyli razem słynną Trylogię Qatsi i współpracowali razem przy kolejnych filmach Reggio, jak “Anima Mundi” czy “Goście”.

Przeczytaj tekst Marcina Borchardta “O świecie pozbawionym równowagi”