Zmarł Paweł Kędzierski, reżyser blisko 30 filmów dokumentalnych oraz kilku fabularnych. Laureat, juror, a także selekcjoner Krakowskiego Festiwalu Filmowego.
Urodził się w 1946 roku w Warszawie. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, a następnie reżyserię na PWSFTviT w Łodzi. Uczeń Kazimierza Karabasza i Jerzego Bossaka. W latach 70. członek Zespołu Filmowego „X” Andrzeja Wajdy, w którym powstały głośne “Zdjęcia próbne”, zrealizowane przez niego wspólnie z Agnieszką Holland i Jerzym Domaradzkim. Przez wiele lat związany był z Wytwórnią Filmów Dokumentalnych, gdzie powstała większość jego filmów. W roku 1990 współzakładał Studio Filmowe „Kronika”. Wieloletni przewodniczący sekcji filmu dokumentalnego Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Od momentu powstania Studia Munka pracował w Radzie Programowej „Pierwszego Dokumentu”.
Pracę zawodową rozpoczynał od realizacji filmów dla telewizji. Od początku kariery współpracował z Marcelem Łozińskim, z którym nakręcił m.in. dokument „Happy End” (1973). Spośród filmów dokumentalnych, które zrealizował, wymienić można m.in.: „Dzień Dziecka” (1981), „Wszyscy dla wszystkich” (1976), „Wybory 89” (1990), „Wybór Polski” (1991), „Jaka Polska” (1996, współreżyseria dwóch ostatnich: Andrzej Piekutowski), „Uliczka Wolność” (1991), “Cisza, ciemność” (1999), „Zdarzyło się tylko w Polsce” (2011), a także fabularyzowany dokument „My Cichociemni. Głosy żyjących” (2008), który do kin wprowadziła Fundacja Film Polski.
Na Krakowskim Festiwalu Filmowym w 1992 otrzymał wyróżnienie za film „Uliczka wolność”, a w 2005 został laureatem Nagrody Prezesa Telewizji Polskiej za „Powstanie zwykłych ludzi” (2004). W roku 1997 zasiadał w jury Krakowskiego Festiwalu Filmowego.
Paweł Kędzierski, fot. T. Korczyński