Historia

Krakowski Festiwal Filmowy jest jedną z najstarszych imprez na świecie poświęconych filmom dokumentalnym, animowanym oraz krótkim fabułom. Jego trzon stanowią trzy równorzędne konkursy: dokumentalny, krótkometrażowy oraz polski. Podczas 8 festiwalowych dni widzowie mają okazję obejrzeć około 250 filmów z Polski i z całego świata. Prezentowane są one w sekcjach konkursowych oraz w pokazach specjalnych. Festiwalowi towarzyszą wystawy, koncerty, pokazy plenerowe oraz spotkania z twórcami. Festiwal co roku odwiedza ok. 900 polskich i międzynarodowych gości: reżyserów, producentów, programatorów festiwali oraz liczna krakowska publiczność.

Na przestrzeni lat zmieniał się nie tylko program imprezy, ale również i pozycja samego festiwalu. Rangę Krakowskiego Festiwalu Filmowego potwierdza fakt należenia do zaszczytnego grona festiwali akredytowanych m.in. przez Międzynarodową Federację Producentów Filmowych (FIAPF), European Film Academy (EFA) oraz The Academy of Motion Picture Arts and Sciences (AMPAS), dzięki czemu jako jedyny w Polsce, znalazł się w bardzo prestiżowej grupie festiwali kwalifikujących do Oscara w kategorii pełnometrażowych dokumentów oraz jako jeden z dwóch polskich festiwali w kategoriach filmów krótkometrażowych. Krakowski Festiwal Filmowy jest także w renomowanym gronie festiwali rekomendujących filmy krótkometrażowe oraz pełnometrażowe filmy dokumentalne do Europejskiej Nagrody Filmowej.

To w Krakowie rozpoczynali swoją karierę znakomici polscy dokumentaliści: Krzysztof Kieślowski, Wojciech Wiszniewski i Marcel Łoziński. To tutaj dali się poznać świetni twórcy rodzimej animacji: Ryszard Czekała, Jerzy Kucia, Julian Antoniszczak, Piotr Dumała i laureat Oscara za film „Tango” Zbigniew Rybczyński. W konkursach międzynarodowych brało udział i zdobywało na nich laury, obok uznanych realizatorów filmów dokumentalnych i animacji, wielu twórców, których nazwiska znane są powszechnie w świecie filmu fabularnego: Pier Paolo Pasolini, Werner Herzog, Zoltan Huszarik, Jaromil Jireś, Claude Lelouch, Patrice Leconte, Mike Leigh, a także laureat Oscara – Jan Svěrák.

Historia Krakowskiego Festiwalu Filmowego sięga roku 1961, kiedy to jeszcze jako Ogólnopolski Festiwal Filmów Krótkometrażowych prezentował dokonania rodzimej kinematografii. Trzy lata później do festiwalu polskiego dołączony został festiwal międzynarodowy i z imprezy ogólnopolskiej stał się wydarzeniem o międzynarodowej randze. W 1998 po raz pierwszy przyznana została nagroda za całokształt twórczości w dziedzinie filmu dokumentalnego i krótkometrażowego, zwana Nagrodą Smok Smoków. W 2001 roku zmianie uległa sama nazwa festiwalu i od tamtej pory funkcjonuje już jako Krakowski Festiwal Filmowy, którego kolejne edycje odbywają się na przełomie maja i czerwca.

W 2007 roku obok dwóch dotychczasowych konkursów — krajowego oraz międzynarodowego, po raz pierwszy pojawił się trzeci konkurs obejmujący dziesiątkę najlepszych pełnometrażowych dokumentów (obecnie 10 średnio i 10 pełnometrażowych). Natomiast popularność sekcji „Dźwięki muzyki” zainspirowała organizatorów do przeprowadzenia w latach 2013 – 2020 kolejnego konkursu — muzycznych dokumentów DocFilmMusic

W ciągu kilku lat w programie festiwalowym pojawiało się wiele nowych propozycji. Od 2006 roku Festiwalowi towarzyszą Krakowskie Targi Filmowe przeznaczone dla profesjonalistów z branży filmowej. Rokrocznie odbywają się liczne pokazy pozakonkursowe, które na stałe zdążyły zakorzenić się w ramówce festiwalu, jak np. „Opowieści ze świata”, „Gdzieś w Europie”, „Laureaci festiwali”, „Dźwięki muzyki”, „Panorama filmu polskiego”, „Shorts Matters!”, „Noc wideoklipów”, „Noc etiud studenckich”, „Kids&Youth”, „Docs+Science”.

W ramach festiwalu odbywają się także koncerty i wystawy oraz liczne debaty oraz spotkania z twórcami i przedstawicielami partnerskich festiwali filmowych (m.in. z Leeds, Jihlavy, Uppsali, chińskiego Guanghzou, Tampere, Stuttgartu, Lipska, Kijowa i Berlina).